Nie bój się

Nie bądź takim, co się boi,
bo twe życie w miejscu stoi.
Ciągle tylko jest to samo:
Kiedy obiad będzie, mamo?
Po obiadku według mamy,
jesteś taki wyczerpany,
że odpocząć musisz sobie,
a, „samara” ku ozdobie,
coraz większa rośnie tobie.
W domu jak na poligonie,
wciąż komendy się wydaje,
i wydawać nie przestaje;
kiedy leżeć, kiedy wstać
ludzie, ludzie strach się bać”.
Cały dzień w tych butach siedzisz,
zdejmij je, bo się zasiedzisz,
By to zmienić mój kochany,
musisz obejść się bez mamy.
Więc wyjechać musisz sobie,
bo ci wyjdzie to na zdrowie.

Trzeba życia poużywać,
i „laseczki” po podrywać.
Siedząc w domu, misiu słodki,
Ty nie poznasz swojej kotki.