Od pierwszych dni życia walczę ze skutkami porażenia mózgowego, które odebrało mi sprawność. Spróbuj pomyśleć, choć przez chwilę, co działoby się w Twoim sercu i w myślach, gdyby ręce i nogi odmówiły posłuszeństwa. Tak, to boli, ale walczę już wiele lat i nie poddaję się. Ćwiczę, uczę się języka angielskiego, piszę wiersze i opowiadania, bo przecież między pogodzeniem się z losem, a nadzieją na lepszy czas jest miejsce na codzienność, którą warto wykorzystać, aby żyć najlepiej jak można. Ta codzienność mogłaby być dla mnie łatwiejsza, gdyby nie brakowało pieniędzy na kosztowną rehabilitację. Pomożesz?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz